ای کاش تاریخ رو می شد زود زود نوشت نه پس از سی و یا 50 سال مثلاً الان ما 30 و اندی از انقلابمون میگذرد ولی تاریخ روشن و شفافی هنوز به صورت حقیقی نداریم .شاید بگید آقای حمید و خیلی از نهاد ها این کار رو دارن انجام میدن اما باید بگم که خیر در برخی از جاها اصلاً حرف و مکتوبی نیست فقط در سینه هاست.
ماجراهای اخیر هم کاملاً نشون داد.
البته یک ضعف بزرگ ملت ماست که فرهنگشون شفاهیه یعنی خیلی زیاد کتاب خون نیستن و تازشم این رو بگم که حافظه تاریخی شون هم خیلی ضعیفه.
(لطف کنید یک نیم نگاهی به کتاب آقای حسن نراقی به نام جامعه شناسی خودمانی بیاندازید.) .
زیر و رو هم میشه کشید. چرا چون ما اهل خوندن نیستیم اولاً و ثانیاً کتاب تاریخی در زمینه "شخصیت های ایران که بی طرف باشه یا نداریم و یا اصلا نداریم.
درباره این سایت